Tivoli Vredenburg

Onlangs ging ik met mijn partner naar het nieuwe muziektheater in Utrecht: Tivoli Vredenburg. De naam is een combinatie van het oude Tivoli Theater en het muziektheater Vredenburg.

Het nieuwe theater is vormgegeven door een aantal architecten. De zaal Ronda, waar wij een voorstelling van Ilse de Lange gingen bekijken, is ontworpen door Jo Coenen. Zoals je kunt begrijpen waren wij erg benieuwd. Niet alleen naar het concert, maar ook naar het gebouw... Om met het concert te beginnen: dat was super.

Zaal Ronda was ook bijzonder. De artiesten staan op een vrij hoog podium en de vloer loopt naar achter toe ook getrapt omhoog. Het effect is voelbaar: waar je ook staat, de artiest is altijd goed te zien. En dat heb ik in geen enkel ander theater eerder zo meegemaakt. De sfeer van het oude Tivoli – voor veel mensen geliefd vanwege de knusse entourage – is hiermee wat mij betreft overtroffen! In de zaal is rondom een bronzen hekwerk geplaatst, waarvan het patroon terugkomt in meerdere items. Helaas was het brons in het donker niet zichtbaar. Hier had dus best bezuinigd kunnen worden met behoud van de sfeer.

Tot slot het gebouw zelf. Misschien mag ik niet te snel oordelen, want we hebben niet het gehele pand bekeken, maar hier heb ik toch wel wat minpuntjes ontdekt. Na binnenkomt bij de entree kom je in een centrale hal. Je zou verwachten dat je hier welkom wordt geheten en dat er verschillende horeca gelegenheden zijn om de gasten te verrassen. Er is echter slechts één grand-café. De meeste mensen lieten het café voor wat het was en wachtten zittend op de trap de voorstelling af. Tegen de tijd dat wij zelf naar de zaal toe gingen, stonden we op diezelfde trap in de file. De kaartjes werden namelijk precies bovenaan de trap geknipt – niet echt handig, zeker niet omdat deze ruimte helemaal niet verlicht is?

Al met al hebben we een heerlijke avond gehad in een prachtige, sfeervolle concertzaal. Alleen aan die entree valt dus nog wel wat te verbeteren...