Ochtendgloren

Het mooie van deze tijd van het jaar is dat ik tijdens mijn dagelijkse ochtendwandeling de zon op zie komen. De donkere silhouetten van gebouwen tekenen zich af tegen een rood wordende hemel. Prachtig. Het duurt maar even – en dan gaat het rood via oranje en geel over in helder, warm wit.

Waarom begin ik mijn eerste blog nu met dit onderwerp? Omdat de zon een hele belangrijke rol speelt in de interieurarchitectuur. De zon is onze enige natuurlijke lichtbron; zonder haar zien we niets. En het mooie is dat zonlicht heel natuurlijk aanvoelt: het is nooit te warm of te koud.

Behalve licht geeft de zon ook energie. We voelen ons fitter en prettiger wanneer de zon volop schijnt. In de zomer zijn de meeste mensen vrolijker dan in de winter. En als de zon zich lange tijd niet laat zien, worden we humeurig. Hoe het licht een ruimte binnenvalt, heeft een rechtstreeks effect op het gevoel wat je in die ruimte hebt.

Bij het maken van een ontwerp kijken wij dan ook altijd hoe de zon de ruimte zal gaan beïnvloeden. Veel daglicht is fijn, maar té veel zonlicht is niet altijd handig. Computers zijn dan niet goed leesbaar en ook kan het lastig zijn om de temperatuur prettig te houden. Maar te weinig licht is helemaal funest!

En wat doen we als de zon niet schijnt? Dan hebben we kunstlicht. Via gloeilamp en halogeen (die qua kleurtemperatuur nog sterk lijken op de zon) naar de huidige cdm en led verlichting. Deze laatste twee zijn veel energievriendelijker maar qua kleur en sfeerbeleving ook heel anders. Een restaurant heeft gezellig en warm licht nodig en dat lukt niet met cdm of led. Maar in een winkel voldoet cdm perfect. En voor een kantoor is TL heel geschikt.

Hoewel ik tegenwoordig dus over heel wat soorten kunstlicht kan beschikken, haalt geen enkele lamp het bij het origineel. Elk uur, elk seizoen verandert het zonlicht subtiel van sfeer en kracht. Hoe goed ik ook probeer bij dit natuurlijke licht in de buurt te komen, kopiëren kan ik het nooit.